ล่ะตาสบตาประสานจ้อง
อ้ายยืนจึ้งแลมองเบิ่งทางน้องผู้น่าฮัก
เว้าจากใจคักๆ อ้ายหลงฮักแต่แรกพ้อ
แค่เห็นหน้ากะว่าหลง
หลายฮอยโค้งพันโค้ง บ่เคยจ่องใจสาวใด
บัดพ้อหน้าคนไค โอ๊ยหัวใจ เปลี่ยนลาย จ้อย
สองเราได้มาพบกัน เนื่องในงานแห่เทียนเมืองอุบล
ฉากรักสองเราเริ่มต้น เมื่อคนสองคน ส่งใจประสานใจ
ท่าทีเจ้าทำเขินอาย ถ้อยคำทักทายแค่ได้ฟังก็รู้
สำเนียงเสียงหวานผ่านหู อ้ายก็พอฮู้ว่าเจ้าเป็นสาวภูไท
มาเที่ยวงานบ้อหล่า ตาสบตาสื่อภาษาใจ
อ้ายจึงอาสาเป็นไกด์ พาเจ้าเที่ยวงานเที่ยวเมืองอุบล
ปานหลุดพ้น จากลมความเหงาพัดซูนใจไหวหวั่น
ปานหลุดพ้น จากลมความเหงาพัดซูนใจไหวหวั่น
ย่างเลาะงาน พาเบิ่งนั่นนี้ ของดีแท้แนะนำ
หัวยุ่มย้ามบัดยามเพิ่นพอใจ
ถามอันใดกะตอบไวปานหยัง
จังคำถามหลายแท้ บอกน้องแน
เมืองอุบลบ้านอ้ายมีหม่องใดขึ้นชื่อ
คือสำเนียงเสียงเว้าของเจ้าว่ามา
เลยขันอาสาพาเจ้าไปซุหม่อง เฮียงกันลองซอง เบิ่งแม่น้ำสองสี
สายใยแห่งรัก เริ่มขันเกลียวผูกมิตรไมตรี
หลอยสาบานแม่น้ำสองสี ให้เฮาได้เป็นคู่กัน.
ผาแต้มตำนาน หลักฐานประวัติศาสตร์
ภาพเขียนบอกเล่าชนชาติ คนรุ่นใหม่ได้กล่าวขาน
แก่งสะพือ ขึ้นชื่อมานาน หาดคูเดื่อคือกัน
นั่งกินอาหารพักผ่อนหย่อนใจ
สุขที่ได้ พาใจสองเฮามาเว้ากันหวานคัก
สุขที่ได้ พาใจสองเฮามาเว้ากันหวานคัก
จนสะมัก บาดยามตักกุ้งเต้น เห็นทางเจ้าเหนียมอาย
กว่าสิได้กินแต่ละคำ หน้างามๆ
บาดยามเขินอายคือเป็นตาฮักแท้
อยากพาแว ไปให้แม่เบิ่งหน้า
แล้วบอกแม่ว่า ว่าที่ใภ้แม่
กะได้แต่อดกลั้น ความคิดไว้หว่างใจ
ของฝากบ่หลาย แต่มอบจากใจฮู้บ่
เหมาร้านหมูยอ ของฝากขึ้นชื่อเมืองอุบล
นี้เด้อน้องหล่า แทนคำสัญญาของเฮาสองคน
เผื่อความฮักส่งผล ให้เฮาสองคนได้มาฮักกัน
จบงานลากันฝันค้าง
จบงานลากันฝันค้าง
ความหวังสิเข้าทางแนบ่
สาธุเด้อให้สายแนนจ่องจ้อ
ตอโค้งเข้าใส่กัน
ปีหน้าฮอดงานแห่เทียนให้มาพ้อ
อ้ายสิเฝ้ารอด้วยหัวใจมั่น
ผูกสองใจฮักกัน อย่ามายม้าง